تاریخ انتشاريکشنبه ۱۲ آبان ۱۳۹۸ - ۰۱:۱۸
کد مطلب : ۴۹
۰
plusresetminus
پنج دلیل برای خوشبینی سرمایه گذاران و کارآفرینان به بازار لجستیک شرق آسیا

نگاه به شرق...

بازار رو به توسعه شرق آسیا، برای عموم استارت آپ ها و کارآفرینان بازار جذابی است. برخی ویژگی های کلیدی "صنعت لجستیک" در تقاطع با مشخصات بازار در شرق آسیا، سبب می شود تا این حوزه برای ورود کارآفرینان و سرمایه گذاران بخش لجستیک، کم رقیب تر، کم خطرتر و البته جذاب تر باشد.
نگاه به شرق...
در این گزارش به پنج ویژگی مثبت یا مزیت کلیدی بازارهای شرق آسیا، برای ورود کارآفرینان به بخش لجستیک پرداخته شده است.

یکم: اندازه بازار و میزان سرمایه گذاری
لجستیک، در تمام کشورهای جنوب شرقی آسیا، یکی از سه بخش بزرگ نظام اقتصادی محسوب می شود. با این حال، بخش لجستیک در روند جذب سرمایه، به خصوص جذب سرمایه برای توسعه و به کارگیری فناوری، از سایر بخش های پیشرو در اقتصاد شرق آسیا، همچون فاینانس، عقب مانده است.
برای مثال در طول پنج سال گذشته، استارت آپ های حوزه تجارت الکترونیکی و فینتک ها، در کشورهای جنوب شرق آسیا، در مجموع حدود 1500 دور( Round)، جذب سرمایه داشته اند، اما، استارت آپ های حوزه لجستیک، در همین دوره زمانی، تنها 400 دور جذب سرمایه انجام داده اند.
این کمبود  انگیزه یا میزان سرمایه گذاری، بدین معناست که استارت آپ هایی که برای توسعه و به کارگیری فناوری های روز در صنعت لجستیک، وارد بازار جنوب شرقی آسیا می شوند، با رقابت اندکی مواجه خواهند بود. استثنای بزرگ این حوزه، کسب و کارهای نوین در ارایه خدمات آخرین گام تحویل هستند که در جذب سرمایه و توسعه بازار عملکرد قابل قبولی داشته اند.

 دوم: ساختار بازار
برای درک فرصت بهسازی عظیمی که در صنعت لجستیک جنوب شرقی آسیا وجود دارد، مهم تر از اندازه بازار، "ساختار بازار" است.برای مثال، در سنگاپور، بیش از 7 هزار شرکت لجستیک وجود دارد. در این کشور، بیش از 80 درصد شرکت های کامیون رانی( Trucking) که بخش اعظم فعالان صنعت لجستیک این کشور را تشکیل می دهند، کمتر از ده کامیون در اختیار دارند. این موضوع منجر به افت شدید سطح کارایی بازار شده است، از جمله آنکه حدود 50 درصد سفرهای جاده ای کامیون ها در این کشور، بدون بار انجام می شود.
این بازار ناکارآمد، بستری ایده آل برای فعالیت استارت آپ های حوزه لجستیک
است تا با استفاده فناوری های نوین و ایجاد اتصال موثر بین عرضه و تقاضا، موجب ارتقای بهره وری عملیات لجستیک شوند.

سوم: رشد تجارت الکترونیکی
تجارت الکترونیکی در کشورهای جنوب شرقی آسیا، در حال حاضر، رشد سالانه حدود 50 درصدی را تجربه می کند؛ این درحالی است که سهم تجارت الکترونیکی، از کل خرده فروشی در کشورهای این منطقه، هنوز فراتر از 3 درصد نرفته است. این اعداد و ارقام، نشان دهنده ظرفیت و فرصت رشد خارق العاده تجارت الکترونیکی، در منطقه جنوب شرقی آسیاست.
دو ستون اصلی تجارت الکترونیکی، سیستم های پرداخت آنلاین و ارائه دهندگان خدمات لجستیک هستند. از آنجا که در بازارهای جنوب شرق آسیا، پیش از این، سرمایه گذاری های گسترده ای در زمینه فینتک ها و خدمات مالی آنلاین انجام شده است؛ ورود به این بخش و رقابت با فعالان آن، کار دشوار و پیچیده ای خواهد بود. در حوزه خدمات لجستیک اما، اوضاع به کلی متفاوت است. در این حوزه، به جز بخش خدمات آخرین گام تحویل، کمتر استارت آپی را می توان یافت که به خوبی تامین مالی شده باشد.
برای مثال، یکی از بخش های اساسی زنجیره تامین تجارت الکترونیکی، انبار و انبارداری است. در حال حاضر، در کشورهای جنوب شرقی آسیا، استفاده از فناوری نوین در انبارداری، برای فعالیت هایی همچون مدیریت موجودی و یکپارچه سازی سیستم انبارداری با خدمات آخرین گام تحویل، خیلی محدود و به صورت حداقلی مورد استفاده قرار می گیرد.
تجارت الکترونیکی اما، الزامات تازه ای را برای خدمات و شبکه لجستیک ایجاد کرده است که استفاده از فناوری نوین در بخش انبارداری را تبدیل به یک ضرورت می کند.
محموله ها، در تجارت الکترونیکی، نسبت به لجستیک سنتی، کوچکتر، سبک تر و دارای تواتر بیشتری در ارسال و دریافت هستند. این الگوی جدید لجستیک، به مراتب پیچیده تر و گران تر از مدل های قدیمی حمل بار است که بر استفاده از تمام ظرفیت کامیون یا تمام ظرفیت کانتینر، در هر عملیات حمل، مبتنی هستند.


در این شرایط، فناوری های نوین، به خصوص در حوزه اطلاعات و ارتباطات، یک عنصر اساسی و الزامی در زنجیره ارزش صنعت لجستیک، هم برای کنترل هزینه و هم برای حفظ انعطاف پذیری خدمات لجستیکی، به شمار می روند.
در تجارت سنتی، فرآیند تحویل محصول به مشتری، چه برای خرده فروشان و چه برای تولید کنندگان، یک فعالیت کم
اولویت بود. تجارت الکترونیکی، به صورت دراماتیکی این وضعیت را تغییر داده است. در حال حاضر، خدمات تحویل، تبدیل به یکی از کلیدی ترین عناصر رضایت و تجربه مشتری، در خرید هر کالایی شده است.
بیش از 40 درصد از نظراتی که مشتریان سایت های خرده فروشی فعال در جنوب شرق آسیا، در مورد تجربه خرید خود می نویسند، به جای کیفیت کالا و تجربه مصرف، بر کیفیت و تجربه تحویل تاکید دارد.
 مشتریان، در حال حاضر خواهان خدمات تحویل سریع، ارزان و با قابلیت پیگیری دقیق و لحظه ای وضعیت سفارش هستند و بازیگران تجارت الکترونیکی، در این شرایط، خود را بیش از گذشته، به استفاده از فناوری های روزآمد در بخش لجستیک، نیازمند می بینند تا بتوانند به تقاضای مشتریان، بهتر پاسخ گویند.
 
چهارم:حاشیه سود اندک
این موضوع که کسب و کارهای حوزه لجستیک، بنا به طبیعت و ماهیت خود، حاشیه سودهای پایینی دارند، کمک می کند تا استارت آپ هایی که با ایده بهینه سازی ساختار و کنترل هزینه، وارد این عرصه می شوند، از سوی فعالان صنعت مورد توجه قرار بگیرند.
برای مثال، میانگین سود شرکت های کامیون رانی در بازارهای شرق آسیا (به جز چین) از چیزی حدود 30 درصد در سال 2007، به رقمی حدود 10 درصد در سال 2017 رسیده است. در شرایطی که حاشیه سود، نسبت به درآمد و هزینه، تبدیل به رقمی کوچک می شود؛ هر اقدامی برای کاهش هزینه، ولو به مقدار اندک، تاثیر چشمگیری بر افزایش حاشیه سود دارد.
در مقابل، در حوزه هایی همچون خدمات مالی یا خدمات مراقبت پزشکی، که کسب و کارهایی با حاشیه سود بالا هستند؛ کاهش هزینه ها، اثر به مراتب کمتری بر سودآوری دارد و به این ترتیب، کسب وکارهای فعال در حوزه این صنایع، اشتیاق چندانی برای به کارگیری این راه حل ها ندارند.

پنجم: الزامات قانونی و مقررات گذاری اندک
صنعت لجستیک، نسبت به بسیاری از صنایع بزرگ، همچون خدمات مالی یا مراقبت های پزشکی، با سطح بسیار کمتری از مقررات گذاری و نظارت مواجه هستند. آزادی و انعطاف پذیری بازار خدمات لجستیک، به استارت آپ های فعال در این حوزه کمک می کند تا با سرعت و کارایی بیشتری رشد کنند.
 
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما