با آنکه درگیری‌های اخیر در آمریکا، بحث نحوه رای‌گیری را به فراموشی سپرده است، اما اجرای فراگیر رای‌گیری پستی در انتخابات 2020 این کشور، هنوز در حال نقد و بررسی در حوزه‌های مختلف است. حالا پرسش کلیدی این است؛ آیا زیرساخت‌های پستی برای ایفای چنین مسئولیتی آماده است؟
تاریخ انتشاردوشنبه ۲ تير ۱۳۹۹ - ۱۱:۴۳
کد مطلب : ۱۴۲
۰
سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها
هم کارکنان شبکه پستی و هم کارکنان نظام رای‌گیری کشور، باید برای عملیاتی‌کردن این سیستم جدید، آموزش ببینند. همچنین با توجه به اینکه در این روش رای‌گیری، کارکنان نظام پستی و نظام انتخاباتی، بیشتر در معرض آلودگی به ویروس خواهندبود؛ باید کارکنان مسن‌تر را که شانس بروز خطر در آن‌ها بیشتر است، با کارکنان جوان‌تر جایگزین کنیم.
علاوه بر آن، با توجه به اینکه این روش جدید، به نیروی انسانی بیشتری برای اجرای فرآیند رای‌گیری نیاز دارد و نیز با در نظر گرفتن ملاحظات قبلی، اجرای الگوی رای‌گیری پستی به صورت گسترده، نیازمند اجرای یک برنامه آموزشی مناسب برای نیروهای فعلی و جدید شبکه پستی و نظام رای‌گیری خواهد بود؛ اما با توجه به خطرات آلودگی به ویروس کرونا، این برنامه آموزشی باید به صورت آموزش از راه دور اجرا شود که با در نظر گرفتن ابعاد نیروی انسانی درگیر در طرح، این برنامه یکی از گسترده‌ترین برنامه‌های آموزش از راه دور کارکنان دولتی ایالات متحده در طول تاریخ خواهد بود.
همچنین رای‌گیری پستی و غیرحضوری فقط زمانی می‌تواند اثرمعناداری بر جلوگیری از گسترش بیماری کرونا داشته باشد که ثبت نام برای رای‌گیری هم به صورت غیرحضوری (و طبیعتا آنلاین) انجام شود. انجام چنین عملیاتی با دقت و سرعت و سهولت کافی، نیازمند یک سرمایه‌گذاری گسترده بر زیرساخت‌های تحت وب در نظام انتخاباتی است تا مردم بتوانند بدون حضور در مراکز ثبت نام و صرفا با استفاده از فرم‌های الکترونیکی، برای دریافت تعرفه رای ثبت‌نام کنند.
چالش نشانی و زمان
نشانی‌های منقضی شده، اشتباه یا غیردقیق، چالش بعدی است که می‌تواند اثربخشی رای‌گیری پستی را به‌عنوان یک جایگزین برای رای‌گیری حضوری، با چالش جدی مواجه سازد و هزینه‌های گزافی را نیز به نظام انتخاباتی ایالات متحده تحمیل کند.
به اشتراک گذاشتن بانک‌های اطلاعاتی گوناگون در زمینه نشانی و ثبت احوال، اعم از بانک اطلاعاتی نشانی دارندگان وسایل نقلیه، بانک‌اطلاعاتی نشانی مالیات‌دهندگان، بانک‌های‌اطلاعاتی ثبت احوال، بانک اطلاعاتی مرکز ثبت نام رای‌گیری و بانک اطلاعاتی نشانی‌های پستی، می‌تواند کمک ارزشمندی برای ایجاد یک بانک نشانی یکپارچه و قابل اتکا جهت استفاده در یک رای‌گیری گسترده پستی باشد و البته فرصت بسیار ارزشمندی در اختیار شبکه پستی ایالات‌متحده قرار می‌دهد؛ تا بانک آدرس های خود را ترمیم و به روز‌رسانی کند.
البته به اشتراک‌گذاری و تطبیق و بهره‌برداری از این بانک‌های اطلاعاتی، علاوه بر مسائل فنی با پیچیدگی‌های فراوان در زمینه حریم خصوصی، ملاحظات حقوقی و موضوعات مبهم در حوزه حکم‌رانی داده و اطلاعات مواجه است که باید پیش از انتخابات، به دقت مورد رسیدگی قرار گیرند.
با توجه به اینکه حل و فصل هر یک از این مسائل، بالقوه نیازمند عبور از لابیرنت مجالس قانون‌گذاری محلی و فدرال و مشارکت و همکاری نزدیک دولت‌های محلی و فدرال است؛ شاید انتخاب بهینه این باشد که بخشی از دقت و جامعیت بانک نشانی‌ها در برابر سرعت و سهولت انجام کار قربانی شود و برای مثال به اشتراک و تطبیق بانک‌های اطلاعاتی صاحبان وسایل نقلیه و بانک اطلاعاتی ثبت‌نام کنندگان انتخابات اکتفا شود.
همچنین رای‌گیری پستی به طور طبیعی نیازمند زمان بیشتری از رای‌گیری مستقیم است و چنان‌چه قرار بر این باشد که بخش عمده‌ای از بار رای‌گیری انتخابات سراسری ریاست جمهوری 2020 بر دوش رای‌گیری پستی و غیرحضوری قرار بگیرد؛ زمان‌بندی قابل اجرای این رای‌گیری ممکن است با انتظارات مردم از زمان‌بندی مناسب فرآیند رای‌گیری و همچنین برخی محدودیت‌های قانونی وضع شده در مورد زمان‌بندی برگزاری انتخابات و اعلام نتایج در تعارض قرار بگیرد.
اجرای رای‌گیری پستی در مقیاس وسیع از این منظر نیز نیازمند آماده ساختن افکار عمومی و رفع برخی موانع و محدودیت‌های قانونی است.
نگرانی از تقلب
بسیاری از سیاستمداران محافظه‌کار معتقدند که توسعه نظام رای‌گیری پستی، امکان تقلب در انتخابات را افزایش می‌دهد و به طور مشخص ادعا می‌کنند این روش رای‌گیری، شرایط ناعادلانه‌ای را به نفع دموکرات‌ها و نیروهای سیاسی لیبرال ایجاد می‌کند. اما مسئولان برگزاری انتخابات می‌گویند که هیچ مدرک یا استدلالی ندیده‌اند که نشان دهد ارسال تعرفه رای برای همه واجدان شرایط شرکت در انتخابات، موجب مزیت و انتفاع ناعادلانه یک حزب یا گرایش سیاسی، نسبت به سایر احزاب و گرایش‌ها می‌شود.
پژوهشی که اخیرا دانشگاه استنفورد در زمینه تاثیر رای‌گیری پستی بر روی وضعیت جریانات و احزاب سیاسی انجام داده است نیز، تائید کننده صحت نظر برگزارکنندگان انتخابات است. محققان دانشگاه استنفورد، تاثیر استفاده از سیستم رای پستی را در طول دوازده سال (فاصله سال‌های 1996 تا 2008) در سه ایالت پیشتاز در زمینه گسترش رای‌گیری پستی بررسی کرده است و به این نتیجه رسیده که تغییر شیوه جمع‌آوری آرا، هیچ اثر معناداری به نفع هیچ یک از احزاب و گروه‌های سیاسی ایجاد نمی‌کند.
نتایج یک بررسی، نشان می‌دهد که تنها ده‌ها مورد تقلب در میان 100 میلیون تعرفه رأیی به وقوع پیوسته که در طول ده سال گذشته در دوره‌های مختلف انتخابات در ایالت اورگان از طریق پست، ارسال و جمع‌آوری شده است.
در واقع به نظر می‌رسد که نگرانی بابت مشکلات اجرایی دیگری نظیر عدم امکان تائید امضای افراد در فرآیند رای‌گیری پستی، به مراتب بیشتر از نگرانی در باره تقلب است.
اما واقعیت این است که موضوعات امنیتی نظیر تائید اصالت امضا و سایر رویه‌های مورد نیاز برای تضمین عدم بروز تقلب جدی در انتخابات پستی، ساده‌ترین بخش پیمودن این مسیر باشد؛ زیرا زیرساخت‌ها و ابزارهای موردنیاز آن، پیش از این توسط نهادهای مرتبط فراهم شده و به سادگی در این سیستم هم قابل استفاده است.
