توسعه هاب لجستیک آمازون در سینسیناتی، نشانه شورش شرکت های جوان تجارت الکترونیکی، علیه اسلاف قدرتمند حوزه لجستیک است. آیا غول هایی همچون مرسک، صدای بچه های سینسیناتی را شنیده اند؟
تاریخ انتشارجمعه ۱۵ شهريور ۱۳۹۸ - ۱۰:۵۶
کد مطلب : ۱۲
۰
صنعت لجستیک و دیجیتالی شدن تجارت جهانی/ بخش سوم
بچه های سینسیناتی؛ شورشیان نوظهور
فناوری های جدید، صنعت لجستیک را تغییر می دهند
یکی از مهمترین دستاوردهای فناوری های اطلاعات و ارتباطات، در صنعت لجستیک، یکپارچه سازی عملیات در تمام بخش های موثر در یک سفر لجستیکی است. فناوری ها کمک می کنند تا مطمئن شوید که کامیون ها برای حمل بار یک کشتی که از جدول زمانبندی عقب است؛ معطل نمی شوند. یا اگر یک کشتی زودتر از موعد به بندر رسید؛ کامیون‌ها، پیش از آن به بندر اعزام شده اند.
چنین اطلاعاتی، هدایت مرسوله ها در مسیرهای سریع تر و ارزانتر را، که با تغییر شرایط در دسترس قرار می گیرند، امکان پذیر می کند. فرستنده بار هم می تواند در مورد آخرین وضعیت محموله و تمام گزینه های در دسترس، اطلاعات کسب کند. پلتفرم هایی که امکان دسترسی مشتریان به چنین اطلاعاتی را در حمل و نقل دریایی، هوایی یا جاده ای فراهم کنند، در نهایت منجر به تغییر در مدیریت حمل و نقل کلان مقیاس خواهند شد.
.jpg)
سرمایه گذاری ها بهینه می شوند
کامیون های آمریکایی، در بیش از یک چهارم از زمان فعالیت، خالی سفر می کنند و به این ترتیب ظرفیتی معادل 200 هزار کامیون که روزانه یک هزار کیلومتر سفر می کنند؛ در حال تلف شدن است. وجود چنین شکافی میان ظرفیت و تقاضای حمل، به این دلیل است که یافتن بار برای فرصت های آنی حمل و نقل، با استفاده از تلفن یا فکس سخت است.
در حال حاضر اپلیکیشن هایی برای تطبیق بار با رانندگان طراحی شده است؛ تا همان کاری که اوبر در صنعت حمل و نقل مسافر درون شهری انجام داد را، در حوزه لجستیک کلان مقیاس انجام دهند. شرکت اوبر فرایت، یکی از مدعیان این حوزه است که با کارگوماتیک (یک استارت آپ مستقر در لس آنجلس) و پث تراکر (یک شرکت مستقر در تگزاس که به تازگی توسط یک کمپانی چینی خریداری شده است) در این بازار رقابت می کنند. این در حالی است که شرکت آمازون نیز "آمازون فلکس" را به عنوان راهی برای اقتصادی تر شدن فرآیند تحویل کالا، آزمایش می کند.
اوبری شدن لجستیک در مقیاس بین المللی
تصور بسیاری از خبرگان، در موردآینده صنعت حمل و نقل این است که "اوبری شدن"(uberification)، به زودی تمام بخش های صنعت لجستیک را در سراسر جهان، فتح کرده و موجب خلق مدل های کسب و کار تازه ای می شود.
در گذشته، بهره مندی از مزایای یک شبکه جهانی یکپارچه، شامل شبکه ای از کشتی ها، هواپیماها و کامیون ها، مستلزم مالکیت مجموعه این شبکه بود. کاری چنان دشوار که حتی برای بزرگترین شرکت های لجستیکی نیز دور از دسترس به نظر می رسید.
حتی در صورت تملک چنین شبکه ای نیز اداره یکپارچه و بهره ور آن می توانست؛ هر مدیری را با چالشی جدی مواجه کند. شرکت مرسک، یکی از بزرگترین شرکت های کانتینری جهان و همچنین بزرگترین اپراتور کانتینری جاده ای، تا سال 2016، فعالیت های لجستیک دریایی و جاده ای خود را به صورت مستقل و جداگانه انجام می داد.
امروزه اما، بیشتر شرکت ها تصمیم گرفته اند؛ که نظام یکپارچه و هماهنگی در بخش های مختلف صنعت حمل و نقل ایجاد کنند. با استفاده از تلفن های هوشمند، سنسورها و نیز با وجود پلتفرم ها یا سیستم های عامل مختلف، نظام حمل و نقل دگرگون شده و دیگر نیازی به فکس نیست.
آمازون، یکی از شرکت هایی که تغییرات این حوزه را دنبال کرده و به تحول در آن به شدت علاقمند است، در سال 2017، حدود 25 میلیارد دلار در حوزه لجستیک هزینه صرف کرده است.
آمازون بر این باور است که می تواند از طریق توسعه خدمات در حوزه آخرین گام تحویل کالا، ارزش بیشتری خلق کرده و درآمد بیشتری هم کسب کند. از این رو، روش انبارداری منحصر به فردی را ایجاد کرده و سرویس حمل و نقل اختصاصی خود را هم دارد.
خدمات هوایی این شرکت، به نام آمازون ایر، در حال حاضر با 33 هواپیمای جت در ناوگان خود، در مقایسه با فدکس یک نوزاد محسوب می شود؛ اما هاب لجستیکی آمازون در سینسیناتی، که با سرمایه گذاری بالغ بر 1.5 میلیارد دلار ساخته شده است، گنجایشی معادل 100 هواپیمای باری دارد؛ و آمازون در همان هاب در حال ایجاد یک شرکت حمل و نقل دریایی نیز هست.
جا برای همه هست؟
غول های حمل و نقل ادعا می کنند که آنها آمازون را به عنوان یک تهدید در صنعت لجستیک تلقی نمی کنند. انفجار تجارت الکترونیک اجازه می دهد تا DHL، فدکس و UPS برای سهامداران خود، روایت هایی شیرین از یک آینده درخشان تعریف کنند.
به گفته فرانک اپپل، رئیس DHL، تقاضا برای حمل و نقل بسته، سالانه 7 درصد رشد دارد و در نتیجه حضور در عرصه رقابت، نیازمند برنامه ریزی و توجه ویژه ای است. به گفته وی، توسعه اتوماسیون ممکن است سبب شود تا در آینده نزدیک این میزان از محموله ها با 30 درصد نیروی انسانی کمتر به دست مشتریان برسد.
با این همه، تقاضای فزاینده در این بازار سبب می شود که لجستیک همچنان یکی از مهم ترین صنایع اشتغال زا در سطح جهان باشد. این تقاضای قدرتمند، برای DHL و آمازون و سایر رقبای بزرگ، به این معناست که برای آنان، فضای رشد کافی، بدون تزاحم و رقابت شدید وجود دارد.
یکی دیگر از دلایل خوش بینی ها این است که تاکنون، آمازون از شبکه حمل و نقل خود، فقط برای خدمت رسانی به مشتریان این شرکت استفاده کرده است؛ اما این وضعیت تغییر خواهد کرد.
مالکان شبکه های بزرگ تجارت الکترونیکی، به شدت مشتاق هستند که کنترل شبکه لجستیکی سایر شرکت های فعال در زمینه تجارت الکترونیک را نیز بدست گیرند و این البته به معنای تملک تک تک بنادر، کشتی ها و کامیون های فعال در شبکه نخواهد بود.
ممکن است چنین شرکتی، فقط بعضی از بخش های بسیار سودآور کسب و کار را تملک کند؛ اما در نهایت می خواهد کنترل پلتفرمی را در دست داشته باشد؛ که ارائه خدمات به دیگران را ممکن می کند و با اتکا به مزیت های رقابتی ناشی از صرفه در مقیاس، می کوشد تا پیشنهادهایی به شرکت های رقیب/همکار بدهد که آنقدر خوب باشد که نتوانند آن را رد کنند.
شاید بتوان علی بابا را تهدید اصلی و راهزن مسیر امن و آرام شرکت های لجستیک کلاسیک قلمداد کرد. علی بابا یک پلتفرم دیجیتالی است که خریداران و فروشندگان در آن به طور مستقیم با یکدیگر مواجه می شوند. به جای یک خرده فروشی بزرگ که از طریق ایجاد نظام انبارداری و مدیریت موجودی مستقل خود، مواجهه غیرمستقیم خریداران و تامین کنندگان را ممکن می سازد.
علی بابا، بر استفاده از الگوهای لجستیک مبدا تا مقصد متمرکز است که از شبکه انبارها و کانال های حمل اختصاصی خود استفاده می کند، درست شبیه الگوی آمازون.
این شرکت می گوید که در سال گذشته، در شکل گیری حدود 550 میلیارد دلار معامله در چین، نقش داشته و بیش از 500 میلیون مشتری دارد. علی بابا از طریق پلتفرم تامین لجستیکی خود یعنی 70 درصد از تمام خرده فروشی های تجارت الکترونیک در چین را مدیریت می کند.
