تجارت الکترونیک در جهان، شاهد ظهور گروه جدیدی از مشتریان شرکتی هشیار و مشکل پسند است که مطالبه اصلی آنها، مدیریت بهتر چیزی است که این روزها «لجستیک گام نهایی تحویل محموله» نامیده می شود... پاسخ به این نیاز، مبنای تغییر در صنعت لجستیک شده است.
تاریخ انتشارجمعه ۱۵ شهريور ۱۳۹۸ - ۱۰:۵۲
کد مطلب : ۱۰
۰
تجارت جهانی در تدارک دیجیتالی شدن است/ بخش اول
بازیگران تازه، غول های لجستیک را به اعماق اقیانوس ها می رانند
فراتر و مهم تر از آن، به نظر می رسد که تحولات دیجیتالی، الگوهای تجارت جهانی و لجستیک کلان مقیاس را به طور کلی تغییر خواهد داد.
ورود کشتی مونیخ مرسک در ژوئن سال 2017 به عرصه خدمات لجستیک، به مثابه ازدواج فناورانه میان دو حوزه اطلاعات و حمل و نقل بود. در کابین ناخدای این کشتی، اثری از ابزارهای ناوبری قدیمی در قاب های برنزی نیست و در عوض، شبیه کابین یک هواپیمای غول پیکر، پوشیده از نمایشگرهای الکترونیکی است، حتی سکان کشتی نیز بیشتر شبیه سکان کنترل هواپیماست. شاید باورکردنی نباشد که این غول 214 هزارتنی، فقط با کمک 28 خدمه از بندری به بندر دیگری سفر می کند و در بارگیری و تخلیه 20 هزار کانتینری که حمل می کند، فقط از نظارت یک خدمه استفاده می کند.
هر چند، مونیخ مرسک، به دلیل تعلق به مدرن ترین ناوگان یکی از برترین شرکت های کشتیرانی جهان، یک استثنا به شمار می رود، اما در عین حال نشان می دهد که پیوند فناوری اطلاعات و حمل و نقل چه دستاوردهایی به همراه دارد. حال، پرسش این است، که چه کارهای دیگری در این حوزه انجام نشده است؟
نیازهایی کوچک، تغییراتی سریع و صنعتی کند و بزرگ
در فاصله سال های 1985 تا 2007، تجارت جهانی، حدود دو برابر میزان تولید ناخالص جهان، رشد داشته است. در دهه پایانی قرن میلادی گذشته، بزرگترین کشتی های کانتینری جهان، تنها 5 هزار کانتینر و یا کمی بیشتر ظرفیت داشتند، اما امروزه صنعت لجستیک از حضور غول هایی همچون مونیخ مرسک (با ظرفیت 20 هزار کانتینر و بیشتر) برخوردار است. در سال 2014، بنا بر ارزیابی های شرکت مشاوره BCG، درآمد صنعت لجستیک در کل جهان، بالغ بر 4.3 تریلیون دلار بوده است.
.jpg)
اگر صنعت لجستیک را مشابه یک شبکه لوله کشی فرض کنیم که صنایع گوناگون را در مناطق مختلف جهان به یکدیگر وصل کرده است، می توان به روشنی دید که در طول چند دهه گذشته، لوله ها مدام بزرگتر شده و جریان درون آن ها نیز افزایش یافته است، ولی معماری این شبکه، نسبت به زمان شکل گیری آن در اواسط قرن میلادی گذشته، تغییرات زیادی نکرده است، نظیر استفاده از کانتینرهایی با اندازه استاندارد که بتوان آنها را توسط قطار، کامیون یا کشتی بارگیری و حمل کرد، تکیه بر افزایش مقیاس برای کاهش هزینه سرانه عملیات، انجام عملیات اداری بر روی اسناد کاغذی و البته در نهایت بقای این اصل مقدس که وقتی شک داری، یک چیز بزرگتر بخر!
کاهش رشد اقتصاد پس از بحران مالی جهانی، به جایگاه مسلط این شیوه از انجام کار در صنعت حمل و نقل به سختی آسیب زده است، گرچه غول هایی مانند شرکت مرسک همچنان به خرید کشتی های عظیم ادامه دادند، اما خطوط کشتیرانی کوچکتر با ترازنامه های بد دیگر قادر به ادامه کار نبودند.
ایرباس که امیدوار بود هواپیمای جدید باربری آن با مدل سوپر جمبوی 380A فروش موفقیت آمیزی را پشت سر گذارد، برنامه های خود را رها کرد. در فاصله سال های 2012 تا 2016، شاخص حمل و نقل شانگهای، به عنوان یک معیار جهانی قیمت در صنعت لجستیک، با کاهش 73 درصدی مواجه شد. در همین دوره، تجارت الکترونیک در جهان، شاهد ظهور گروه جدیدی از مشتریان شرکتی هشیار و مشکل پسند است که مطالبه اصلی آنها، مدیریت بهتر چیزی است که این روزها «لجستیک گام نهایی تحویل محموله» نامیده می شود.
این اصطلاح به انتقال سفارش از انبار توزیع تا خریدار نهایی اشاره دارد. اگرچه این روزها در این حوزه بحث هواپیماهای بدون سرنشین و کامیون های بدون راننده مطرح است، اما کلید این تحول در حوزه «خدمات تحویل»، تجهیزات جدید نیست، بلکه پیدا کردن راه های جدید برای مدیریت داده هاست: اطلاع از اینکه صدها میلیون مرسوله ارسال شده، کجا هستند و به کجا می روند؟
در حال حاضر، شرکت هایی که در یکسوی زنجیره تامین، این تغییرات را پذیرفته و انجام داده اند (شرکت هایی همچون علی بابا و جی.دی در چین و آمازون در آمریکا) چشم انتظار تغییر در سر دیگر زنجیره تامین هستند. هر کسب و کار بین المللی انتقال کالا از کارخانه به کارخانه و انبار تا انبار، نیاز به قابلیت های بیشتری از کسب و کار حمل کالا از انبارهای محلی تا درب خانه مصرف کننده دارد، در عین حال این کسب و کارها (حمل و نقل کالاهای واسطه ای و لجستیک کلان مقیاس) بیش از 90 درصد از درآمد جهانی صنعت لجستیک را تامین می کنند.
پاسخ به این سوال که رقبا چقدر می توانند موقعیت های پیش رو را عوض کنند و مدل های کسب و کار جدیدی برای رقابت در این راه ارائه دهند، تعیین می کند که تجارت جهانی چقدر می تواند رشد کند و برندگان و بازنده های نهایی این رشد چه کسانی هستند.
