اقدامات غالب شرکت‌ها در مواجهه با بحران‌های جهانی، بیش از آن که به رویکردی کنشی و فعالانه متکی باشد، ماهیت واکنشی داشته و در شوک‌های شدیدی همچون کرونا، این رویکرد قادر به حفظ پایداری زنجیره تامین نخواهد بود.

در حالی‌که شرکت‌های لجستیکی با مشکلات ناشی از همه‌گیر شدن کرونا دست و پنجه نرم می‌کنند، اغلب آن‌ها برای اطلاع از آخرین اقدامات و واکنش‌های جهانی به این بیماری، به سختی تلاش کرده، با نگرانی به دنبال اطمینان از تداوم تامین مواد اولیه و حفظ خطوط عرضه هستند.

طبیعی است که دسترسی به اطلاعات حیاتی، همواره برای تمام‌ فعالان صنعت لجستیک در سراسر جهان ممکن نیست، در نتیجه اقدامات آن‌ها در برابر این اختلالات، بیش از آن که با رویکردی کنشی و فعالانه انجام شود، ماهیت واکنشی داشته و در شوک‌های شدیدی همچون تاثیرات ناشی از پاندمی کرونا، این رویکرد قادر به حفظ پایداری زنجیره تامین نخواهد بود.
در مقابل، شرکت‌هایی که پیش از آغاز همه‌گیری، روی ترسیم (مپینگ) شبکه عرضه خود سرمایه‌گذاری کرده بودند، برای شرایط کنونی آمادگی بهتری داشتند. این شرکت‌ها دید بهتری از ساختار زنجیره تامین خود دارند. آن‌ها به‌جای آن‌که در لحظه آخر چیزی سرهم کرده باشند، تنها چند دقیقه بعد از هر اختلال احتمالی، انبوهی از اطلاعات را روی میز خود خواهند داشت. آن‌ها دقیقا می‌دانند کدام یک از تامین‌کنندگان قطعات و محصولات در معرض خطر هستند و همین مساله به آن‌ها امکان می‌دهد تا برای اطمینان از تامین کمبودها‌ و پر کردن ظرفیت خود، با استفاده از مراکز جایگزین، زودتر از همه اقدام کنند.