نویسنده تایم می‌گوید که ریگان هم مانند ترامپ، خواهان این تغییر بود؛ اما چالش‌های سیاسی در جنگ سرد به او اجازه این ریسک را نداد. با این حال، بیش‌تر گروه‌های مرجع، از جمله اتاق بازرگانی آمریکا، از تصمیم ترامپ حمایت می‌کنند.
تاریخ انتشارشنبه ۳۰ آذر ۱۳۹۸ - ۰۱:۳۷
کد مطلب : ۵۹
۰
تایم در باره برگزیت پستی آمریکا گزارش می‌دهد
تغییر به شیوه ترامپ ...
همچنین می‌توان مروری کرد بر اقداماتی که ایالات متحده و سایر کشورها در جهت کسب آمادگی برای این تحول احتمالی برنامه‌ریزی و یا اجرا کرده بودند.
در اوج بحران مذاکره آمریکا با سایر اعضای اتحادیه جهانی پست، برای اصلاح نظام تعرفه‌ها، به‌ویژه در بخش حق ترمینال (Terminal Due)، علاوه بر نگرانی‌هایی که در مورد امور اجرایی شبکه پست و تاثیرات این تحول بر تجارت الکترونیکی وجود داشت؛ امکان داشت که شهروندان آمریکایی، به‌ویژه ساکنان سایر کشورها، در معرض مخاطرات متنوعی قرار گیرند. مخاطراتی که از مسائل کوچکی همچون اختلال در روند انتقال نامه‌ها و بسته‌های شخصی شروع می‌شد و می‌توانست به مسائل جدی و بزرگی مثل اختلال در سیستم جمع‌آوری آرای شهروندان مقیم خارج از ایالات متحده، یا ایجاد مشکل در ارتباط این شهروندان با نظام مالیاتی ایالات متحده منجر شود.
دولت ایالات متحده، البته در طول این مدت مدعی بود که به صورت شبانه روزی تلاش می‌کند تا اگر تصمیم نهایی، بر خروج آمریکا از اتحادیه جهانی پست مقرر شد؛ این انتقال به آرامی و بدون اثرات جانبی جدی بر زندگی شهروندان اتفاق افتد. سرویس پستی ایالات متحده اما، در گفتگو با سایر فعالان پستی و جامعه بین‌المللی صنعت پست، پیام‌های محتاطانه‌تری را مخابره می‌کرد. علاوه بر متخصصان صنعت پست، صاحب‌نظران و کارشناسان نظام رای‌گیری و جمع‌آوری مالیات برون مرزی نیز نسبت به امکان ایجاد یک سیستم جایگزین در کوتاه مدت، بدبین بودند؛ سیستمی که قادر باشد تا جای خالی دسترسی به شبکه پستی بین‌المللی را بگیرد، بدون این‌که به کاربران، هزینه غیرعادی تحمیل کند.
هیچ سیستم پستی به طور قطع بی‌نقص نیست و ممکن است گاهی نامه‌ای گم شود یا به خاطر اشتباه در عملکرد تحویل، هدیه‌ای یک روز بعد از تولد، به دست گیرنده برسد؛ اما، در یک نگاه کلی به عملکرد سیستم پست بین‌المللی، شاهد یک نظم و هماهنگی حیرت‌انگیز هستیم که ارتباط آسان و ارزانی را بین تمام نقاط جهان ممکن ساخته است.
مشکل دولت ترامپ با وضعیت فعلی شبکه پست بین‌الملل، وضعیت تعرفه‌ها، به‌خصوص در بخش حق ترمینال بود. این تعرفه‌ها که در دهه 60 قرن میلادی گذشته تصویب شده‌اند، براساس یک توافق عمومی، به نفع ایجاد دسترسی و ارتباط بیش‌تر برای کشورهای در حال توسعه و کمتر توسعه‌یافته وضع شدند و در نتیجه رقمی که این کشورها، باید برای دسترسی به شبکه پستی کشورهای صنعتی و توسعه‌یافته پرداخت می‌کردند، با تخفیف بسیار بزرگی، نسبت به تعرفه همین خدمات برای کشورهای صنعتی و توسعه یافته، تعیین شد.
این موضوع، در شرایط کنونی، از دو منظر محل اشکال است و تولید مشکلات فراوانی کرده است؛
اول این‌که از سال 1960 تا امروز، وضعیت اقتصادی خیلی کشورها در جهان، به شدت تغییر کرده است؛ برای مثال، چین که در زمان تصویب این تعرفه‌ها یک کشور نسبتا فقیر و در حال توسعه بود، امروز یک کشور صنعتی و توسعه‌یافته و دومین اقتصاد بزرگ جهان محسوب می‌شود.
دوم این‌که، نوع کارکرد صنعت پست و ماهیت مرسولات پستی، در طول چند دهه گذشته و به طور ویژه ده سال گذشته، به شدت تغییر کرده است؛ پست که زمانی یک وسیله ارتباطی بود، امروزه بیش‌تر تبدیل به بستر و ابزاری برای دسترسی شده و نقش لجستیکی آن از نقش ارتباطی این صنعت کاملا پیشی گرفته است.
بر اساس مطالعه‌ای که در سال 2014 به سفارش سرویس پستی ایالات متحده، در مورد تراز مالی روابط پستی کشورهای مختلف با یکدیگر صورت گرفته است؛ تخفیفی که شبکه‌های پستی در کشورهای توسعه‌یافته، بابت اندک بودن حق ترمینال، به سایر کشورها و به طور مشخص چین پرداخته‌اند؛ به رقمی در حدود 1.2 میلیارد دلار بالغ می‌شود. اگر در نظر بگیریم که بخش بزرگی از این تخفیف، نه به جابه‌جایی مدارک، بلکه به حمل بسته‌های پستی کوچک حاوی محصولات خریداری شده در چرخه تجارت الکترونیکی اختصاص یافته است، آن‌گاه می‌توان دریافت که بخش مهم سوبسید میلیارد دلاری شبکه پستی کشورهای صنعتی، در واقع به تولیدکنندگان و فروشندگان کشورهای کمتر توسعه‌یافته اهدا شده است.
بر این اساس، بسیاری از متخصصان اقتصادی و فعالان تولید و تجارت با رویکرد ترامپ در پافشاری بر لزوم اصلاح تعرفه‌های پستی موافق بودند، از جمله اتاق بازرگانی ایالات متحده از رویکرد دولت در این زمینه استقبال کرد. هر چند برخی از متخصصان صنعت پست، نگران بودند و هشدار می‌دادند که خروج کامل ایالات متحده از این سازمان می‌تواند برای سایر کشورها انگیزه و بهانه لازم برای خروج از اتحادیه و تعیین نرخ‌های پستی مستقل را فراهم کند. علاوه بر آن، پیش‌بینی می‌شد که گسترش رویه‌های مستقل در قیمت‌گذاری، موجب ایجاد یک هرج و مرج و ناپایداری جدی در شبکه بین‌المللی مراسلات پستی خواهد شد. طبیعی است که صاحبان مارکت‌پلیس‌های بزرگ آمریکایی، همچون آمازون، که به شکل وسیعی به تولیدکنندگان و فروشندگان چینی سرویس می‌دهند و با آن‌ها همکاری می‌کنند، از این تحول اصلا خوشحال نباشند.
دونالد ترامپ، اولین رئیس جمهور آمریکا نیست که به نقد این وضعیت پرداخته و خواهان تغییر آن شده است؛ این انتقادها را حدود 40 سال پیش، یعنی در شرایطی که فقط حدود 20 سال از وضع تعرفه‌ها گذشته بود و نقش پست نیز، هنوز همچون امروز دچار تغییرات جدی نشده بود؛ رونالد ریگان، دیگر رئیس جمهور جمهوری‌خواه آمریکا بر زبان آورده و خواهان تغییر وضعیت تعرفه‌ها شده بود. اما کوچک بودن اثرات مثبت این تغییر در آن روزگار و همچنین، جدی‌تر بودن اثر ریسک ناپایداری شبکه پست بین‌الملل بر وضعیت آمریکایی‌های مقیم خارج از کشور در آن دوران، و البته وجود اولویت‌های جدی‌تری در سیاست خارجی آمریکا در دوران جنگ سرد، سبب شد تا ریگان، هرگز همچون ترامپ، به سمت یک اقدام عملی جدی در این حوزه حرکت نکند.
البته، چه در دوران ریگان و چه در دوران ترامپ، بعید بود که شرکای تجاری و استراتژیک ایالات متحده، همچون اتحادیه اروپا، از قبول مرسولات پستی آمریکا، سر باز بزنند؛ اما، یکی از سخن‌گویان کمیسیون اروپایی، به تایم گفت: «گرچه خروج آمریکا از اتحادیه بین‌المللی پست، جریان پستی میان اتحادیه اروپا و آمریکا را قطع نمی‌کرد؛ اما، بر مساله رسیدگی گمرکی به محموله‌های پستی آمریکایی تاثیر جدی می‌گذاشت و همچنین ممکن بود برای بسیاری از اپراتورها و شبکه‌های پستی در سطح جهان، رسیدگی به محموله‌های پستی ارسالی از آمریکا، دیگر اولویت چندانی نداشته باشد.»
با این وصف، بنا به گفته دولت ایالات متحده و سرویس پستی این کشور، پیمان‌های پستی موازی، به عنوان یک اقدام احتیاطی، با 17 کشور دارای اولویت (که بیش از 70 درصد آمریکاییان مقیم خارج از کشور در آن‌ها زندگی می‌کنند، منعقد شده یا در حال نهایی شدن است) اما، این بدان معنا است که از هر 4 آمریکایی مقیم خارج از کشور، یک نفر همچنان در معرض خطر از دست دادن پوشش مناسب پستی قرار داشته است.
به هر حال، امروز که آب‌ها از آسیاب افتاده و باقی ماندن ایالات متحده در اتحادیه جهانی پست قطعی شده است؛ می‌توان گفت که در کوتاه مدت، روند زندگی و کسب‌وکار در صنعت پست مانند گذشته خواهد بود؛ هر چند، باید منتظر تغییر نرخ‌ها در آینده نزدیک و اثرات آن بر کسب‌وکارهایی بود که برای ادامه حیات به خدمات پستی وابسته هستند.
